O historii szkoły w Bilczycach informuje kronika, którą zaczął pisać w 1946 roku ówczesny kierownik szkoły Rudolf Wróbel. Pierwsza kronika pisana prawdopodobnie od czasu założenia szkoły, zniszczona została w czasie pierwszej wojny światowej, kiedy w szkole kwaterowały wojska rosyjskie. Oprócz kroniki zniszczeniu uległy prawie wszystkie akta szkolne. Drugą kronikę zniszczono podczas odwrotu wojsk niemieckich ze wschodu w styczniu 1945 roku. Żołnierze niemieccy kwaterujący w szkole zdemolowali szafę szkolną paląc i niszcząc część akt szkolnych i różne pomoce naukowe. Trudno powiedzieć dokładnie kiedy po raz pierwszy otwarto szkołę w Bilczycach i kto był jej pierwszym nauczycielem. Kierownik Rudolf Wróbel pisze, że starsi mieszkańcy pamiętają, iż około 1890 roku mieszkał we wsi p. Banaś, były podoficer w wojsku austriackim, który za niewielkie wynagrodzenie pieniężne lub w naturze uczył dzieci. W aktach szkolnych, które ocalały z zawieruchy wojennej znajduje się jeden „katalog główny i klasyfikacyjny” z roku szkolnego 1901/1902. Można z niego wywnioskować, że właśnie wtedy po raz pierwszy we wsi otwarto szkołę. Nauka odbywała się w budynku dworskim (właścicieli majątku ziemskiego) Kopaczyńskich. Pierwszą nauczycielką była kobieta, w katalogu przy dacie 31.01.1902 roku widnieje nazwisko J. Klinowska. Przez pewien okres czasu nauka odbywała się w domu Grabowskich, a od 1905 roku u Franciszka Woźniaka. Budowę obecnego budynku szkoły rozpoczęto w 1912 roku z inicjatywy ówczesnego kierownika Józefa Wierzbickiego. Pracę ukończono w 1913 roku i od tej pory nauka odbywa się nieprzerwanie w tym budynku.

Organizacja szkoły.

Z początku była to szkoła czteroklasowa z jednym nauczycielem. Obowiązek szkolny trwał sześć lat. Nie wiemy dokładnie kiedy szkoła otrzymała drugiego nauczyciela. W katalogach klasowych nazwiska dwóch nauczycieli widnieją dopiero po roku szkolnym 1909/1910. Z początkiem roku szkolnego 1927/1928 zostaje obniżony poziom organizacyjny szkoły na szkołę jednoklasową z jednym nauczycielem. Taki stan trwał do 1945 roku. Od 01.11.1945 roku poziom organizacyjny szkoły zostaje podwyższony do szkoły dwuklasowej, z dwoma nauczycielami. 3 września zarówno program nauczania we wszystkich szkołach powszechnych. Podstawą organizacji była liczba dzieci. Ponieważ w Bilczycach ilość uczniów przekraczała 80 realizowano program sześciu klas w ciągu sześciu lat nauczania. Klasy łączone były w komplety: I – II, III – IV, V – VI. Klasę siódmą młodzież kończyła w szkole w Gdowie. Szkoła realizowała program III stopnia organizacyjnego, który poszerzono o lekcje historii i geografii. 01.09.1948 roku decyzją Inspektoratu Szkolnego w Myślenicach klasy V – VI miały uczęszczać do szkoły w Gdowie. Ponieważ nauczyciel Lehman  Zbigniew będący na etacie tutejszej szkoły uczył w Myślenicach, władze szkolne nie mogły przydzielić drugiego nauczyciela. W tym roku szkolnym po raz pierwszy wszystkie dzieci uczęszczały na lekcje (sankcje karne). Od roku szkolnego 1949/1950 do 1955/1956 szkoła realizowała program sześcioletniej szkoły podstawowej (Zbigniew Lehman opuścił zajmowany etat i do szkoły przydzielono nowego nauczyciela). 7 stycznia 1954 roku kuchnię zamieniono na zastępczą salę lekcyjną i nauka odbywała się w trzech klasach. W latach 1954 – 1956 w szkole powstała pierwsza drużyna harcerska. W 1956 roku Wydział Oświaty w Myślenicach podniósł stopień organizacji szkoły, gdyż liczba uczniów przekraczała 80. Szkoła realizowała program siedmiu klas, otrzymała czwartego nauczyciela. Do użytku oddano czwartą salę lekcyjną. Od tej pory szkoła posiadała cztery sale lekcyjne: dwie duże i dwie (zastępcze) małe  o powierzchni 15m², przerobione z mieszkania służbowego. Kiedy w roku 1958/1959 obniżono ilość godzin nauczania do szkoły przydzielono piątego nauczyciela. W 1964 obniżono poziom organizacyjny szkoły, klasa piąta uczęszczała do Gdowa, a w Bilczycach pozostali uczniowie klasy pierwszej, drugiej, trzeciej, czwartej, szóstej i siódmej. Od roku 1966 do szkoły uczęszczały tylko dzieci klas I – IV i pracowało dwóch nauczycieli. Rok później ze względu na stan zdrowia przeszedł na emeryturę Rudolf Wróbel. Obowiązki kierownika szkoły przejęła Alicja Jachym, a w następnym roku szkolnym Alina Bylica. Obie nauczycielki były długoletnimi pracownikami oświaty. Z dużym zaangażowaniem i poświęceniem przygotowywały do życia kolejne pokolenia. Klasy starsze uczęszczały do szkoły w Gdowie. We wrześniu 1969/1970 otwarto ognisko przedszkolne, a w 1971 przeprowadzono kapitalny remont (wymiana stolarki w klasach i mieszkaniu nauczyciela, remont dachu, wydzielenie szatni z korytarza, roboty wodno – kanalizacyjne, założenie instalacji elektrycznej, doprowadzenie siły). Od 1973 roku szkoła stała się punktem filialnym Zbiorczej Szkoły Gminnej w Gdowie. Od roku szkolnego 1978/1979 ponownie obniżono stopień organizacyjny szkoły. Już uczniowie klasy czwartej uczęszczali do szkoły w Gdowie. W roku 1985/85 szkoła uzyskała status sześcioklasowej szkoły podstawowej. W szkole pracowało pięciu nauczycieli i uczyło się pięć klas.13. 06. 1991 roku konkurs na dyrektora szkoły wygrała Halina Wiśniowska. Przy dużym zaangażowaniu mieszkańców rozpoczęła rozbudowę budynku szkolnego w 1995 r. 30 września 2002 roku odbyła się uroczystość nadania szkole imienia i oddania do użytku dobudowanej części. Dzięki staraniom p. dyrektor H. Wiśniowskiej MEN przyznało szkole środki na zakup komputerów oraz niezbędne wyposażenie szkoły. Rozbudowa szkoły dała możliwość prowadzenia zajęć na jedną zmianę. W 1998 roku wychowankowie naszej szkoły po raz pierwszy otrzymali świadectwa ukończenia szkoły podstawowej po sześcioletnim cyklu nauki. Naukę zgodnie z założeniami reformy kontynuują w Gimnazjum w Gdowie.